Ogólnie to czytam gdy mam czas, czyli ostatnio bardzo żadko bo cały czas się coś dzieje w moim życiu. Poza tym lubię czytać w języku angielskim...

Jak dotąd bardzo zafascynował mnie "The Picture of Dorian Gray" Oscar'a Wilde'a, wciągneł mnie też "The Da Vinci Code", "The Graet Gatzby" też mnie zaciekawił. Lubie też czytac poezje Różewicza i Baczyńskiego, oraz polską prozę lat wojennych, np. Opowiadania Borowskiego. Uwielbiam też "Mistrza i Małgorzatę" Bułhakowa.

Nie mam wyspecjalizowanego gustu jeżeli chodzi o książki.

Ostatnio edytowany przez Magi (2006-06-16 13:23:54)

ufff filozofia to konkretnie nie moja dziedzina na egzamin się niesamowicie wymęczyłam i wypociłam żeby sie czegoś nauczyć. Za to też bardzo lubię fantastykę.

coś mi to mówi...chyba kiedyś sie przewineło przez ręce, ale ja mam takie szczęście do książek że poprostu szok ehh... poczytam skoro polecasz
Magi witaj w klubie...ja też sie nieźle męcze przy czytaniu , a raczej rozumieniu całej tej filozofi tych wszytskich główkowiczów - tyle że mnie to interesuje i ciągle ciekawi

hmmm no to ja się nie wypowiem...

Jeszcze dwa tytuły mi przyszły do głowy. Mój ukochany przedmiot na studiach - literatura amerykańska! (ciekawe dlaczego pewnie nie ma to zwiążku z wykładowcą - tym od sekssfery ;) )

Ernest Hemingway "Nada"
Przyszliśmy z nicości i odejdziemy w nicość... "Nada" po hiszpańsku znaczy właśnie "nicość". Jednak nie możemy w żaden sposób poznać, czym jest nada, a tym bardziej zmienić jej lub z nią walczyć. Jedyne na czym możemy polegać to szacunek do siebie i wolność wyboru. Oraz własny kod moralny. Tak mówi Hemingway. Uczyń swoje życie wartościowym przez nadanie mu znaczenia. Nadaj mu znaczenie istniejąc w zgodzie z własnym wewnętrznym prawem moralnym. Z perspektywy egzystencjalizmu, którego nietrudno doszukać się w tym opowiadaniu, nie mamy za bardzo innego wyjścia (skoro nie ma żadnej wyższej siły jako punktu odniesienia, skazani jesteśmy na siebie). Z jednej strony bardzo pesymistyczne, z drugiej - pozwala na jakąś nadzieję. Jedno z dziwniejszych opowiadań Hemingwaya.

F. S. Fitzgerald "Diament wielki jak góra"
Jak to powiedział mój dr literatury "w takich nierealnych miejscach dzieją się właśnie bajki". Książka początkowo na bajkę wygląda. Pokazany jest luksus i bogactwo jako jedyne wartości w życiu, jedyne, które mogą dać szczęście (tak myśli główny bohater na początku). Jednak w miarę, gdy tajemnica "diamentu wielkiego jak góra" powoli zaczyna odsłaniać swoje złowrogie oblicze, wszystko zmienia się w mgnieniu oka. Chłopak zaczyna rozumieć co jest naprawdę ważne. I że materialne dobra są iluzją i sprowadzają nieszczęście - dokładnie tak, jak w przypadku króla Midasa (zresztą Fitzgerald nawiązuje do tej postaci). Moim zdaniem książka świetna. Poetycka i magiczna. Polecam.

W ogóle to - ile ja się nakłóciłam z drem Studniarzem! Tęsknię za literaturą amerykańską (jako przedmiotem)... Ale prezentacji z "Myszy i ludzi" mu NIE DARUJĘ! Powiedział, że mam dziwny punkt widzenia. Mimo moich logicznych argumentów nie dał się przekonać do wizji, którą mu przedstawiłam... Temat prezentacji: "Farma jako mikrokosmos. Powiązania między bohaterami". No to potraktowałam sprawę poważnie i przedstawiłam szczegółową analizę psychologiczną bohaterów :lol: , ale on chyba się przeraził, bo powiedział, że jeśli świat miałby wyglądać tak, jak ja to widzę, to on nie chciałby na takim świecie żyć. Tłumaczyłam mu, że to nie ja tak widzę świat, tylko Steinbeck. I że ja wcale nie twierdzę, że - jak on mi to sugeruje - człowiek nie potrzebuje drugiego człowieka, tylko według mnie prawdziwa siła tkwi w umiejętności oswojenia samotności i nie polegania na nikim, i że każdy człowiek dlatego potrzebuje innych ludzi, bo nie potrafi uwolnić się od potrzeby bycia akceptowanym, podziwianym itp i w ten sposób traci wolność, i wpada w pułapkę. I takie tam. Jego konkluzja brzmiała: a więc uważasz, że potrzeba bycia z ludźmi świadczy o tym, że jesteśmy żałosnymi, słabymi śmieciami? (coś w tym stylu powiedział). Nie chciał mnie słuchać.  Jednak on nikogo nie chciał słuchać tak prawdę mówiąc ;) No, ale i tak ciekawie się z nim dyskutowało, bo to bardzo kontrowersyjna osobowość.

Ach. Padły tu już tytuły przeze mnie czytane:) np. Mistrz i Małgorzata (którą to książkę przeczytałam mając lat trzynaście w tajemnicy przed tatą potem również również przeczytałam Lolitę,Kocią Kołyskęi Rzeźnię nr 5 Voneguta:) tak, tak Behemot to szczególna postać a zwrot, że "brawurowo" pił wódkę stał się częścią mego zasobu słownictwa. Przez "Jeżycjadę" (w końcu jestem z Poznania - odrobinę patryjotyzmu) trafiłam na Arystotelesa:) (dzieło czytane przez Gabrysię). Do moich ulubionych ksiażek należą wszystkie (przetłumaczone i jedno nie)  dzieła Paulo Coelho - polecam szczególnie - "Demon i panna Prym" (rozmowa między Bogiem a szatanem to cudo, a przesłanie - czy człowiek jest z gruntu dobry czy zły?), "Pielgrzym", "Alchemik". Poza tym Danikena dziełka też nie są mi obce ("Dzień w którym przybyli bogowie", lub "Czy się myliłem?"). Książki Dicka - "Raport mniejszości" "Ubik". Na mojej półeczce książkowej (która jest właściwie tak duża jak filmowa - to znaczy na pół ściany) można znaleźć słowniki języka japońsjkiego, encyklopedie filmu, stare wydania gazety polskiej traktujące o filmach (rarytas! wywiady z młodzieżą nagrywane na magnetofon i przepisywane:), książki o hiduskich bóstwach, książki kucharskie  i...baśnie Andersena oraz braci Grimm:P

no.

Gorąco zachęcam do sięgnięcia po Coelho!

Reddie,ja też lubię Musierowicz!!! Poza tym lubię Mrożka,a z poezji,podobnie jak Magi Różewicza.Ogólnie wstyd przyznać,ale ostatnio prawie nic nie czytam