całom - całą
odtwurca - odtwórcą
ogulnie - ogólnie

o.o. (sailormary, nie gniewaj się, że poprawiam, ale jak poczytasz forum, to gdzieś jest info na temat mojej "misji" ;) )

Jeśli chodzi o odtwarzanie przez Gary'ego postaci, które zaistniały w historii ludzkości (Ludwig, Sid), to mogę powiedzieć tylko jedno: chapeau bas.

Ja nie wiem ale ostatnio pałam większą miłością do muzyki poważnej. Ludwig <3

A i tego pani mnie zwerbowała do chóru, jako sopran, no i będę śpiewać Odę do Radości. ło

reddie napisał:

Ciekawe, czy Ludwig van Beethoven miał w sobie radość? Bo jeśli wnioskować z kreacji Gary'ego, miał chyba poważne problemy emocjonalne i depresję, co mnie nie dziwi.

Jeżeli faktycznie "Wieczna miłość" jest filmem traktującym o życiu Beethovena (bo szczerze mówiąc nie wiem ile w nim fikcji, a ile faktów), to trzeba przyznać, że nasz mistrz nie miał zbyt wielu powodów do radości...
Może i bywały w jego życiu chwile szczęścia, ale trudno nazwać go człowiekiem szczęśliwym.
Wbrew pozorom cierpiał przecież nie tylko przez swoje kalectwo, ale własnie przez swój geniusz. Jego wielkość zasługiwała na podziw i hołdy, których nie był w stanie przyjmować tak, jakby tego chciał. Stąd frustracja.
Z drugiej jednak strony, nie od dziś wiadomo, że z bólu, pustki i osobistych dramatów rodzą się największe, najpiękniejsze dzieła. Twórca musi "za miliony kochać i cierpieć katusze", do końca samotny i nieszczęśliwy.
Gary kreując postać Ludwiga może faktycznie odnalazł w jego życiu wiele z własnych doświadczeń (film wyraźnie wskazuje na winę ojca w nieszczęsciu syna)... 
Znowu potrząsał snow-shaker'em pełnym własnych emocji...