Wiem, jestem monotematyczna, ale co ja poradzę na to, że uwielbiam ten film? Dlaczego Rosencrantz? Ponieważ jest czarująco nieporadny, a jednocześnie zaskakująco refleksyjny. Te wszystkie sceny, w których dokonuje apercepcji otaczającego go świata: z hamburgerem, prawem ciążenia, prawem wyporu hydrostatycznego, "maszyną parową", papierowym samolotem itp są jednocześnie zabawne i smutne (smutne, bo tylko jeden Ros zdaje się dostrzegać wagę tych spostrzeżeń, Guildenstern nie wykazuje zainteresowania). Na pozór Ros to umysł powolny, nie wydaje się być intelektualnym gigantem, jednak sceny monologów o śmierci i o przemijaniu nagle każą nam zweryfikować pogląd co do jego głupkowatości   Nie jest taki głupi! Widzi sporo, jest naprawdę filozofem. Ponadto, jeśli chodzi już o aspekt aktorski - Gary udowadnia wszystkim, że ma zacięcie komediowe   Scena, w której Ros z przepaską na oczach "gasi" świeczkę to mój ulubiony akcent humorystyczny w tym filmie chyba :lol: Że już nie wspomnę sekwencji z reszką :lol:  :lol:  Szkoda, że mało tego typu ról Gary'ego.