Gary ma w ogóle taką fajną cechę, że mówi wprost i nie udaje, nie ściemnia, jest naturalny (do pewnych granic). A jak myślisz - jest jakaś granica, której artysta nie powinien przekraczać w kwestii traktowania aktorstwa jako zawodu? To jednak jest Sztuka, jakby nie patrzeć. Chodzi mi o podejście czysto teoretyczne. Np Nick Cave - jak już gdzieś napisałam na forum - olał blichtr i poniekąd także świat komercji (no, kasę jednak ma, dzięki wiernym fanom). Gary w sumie też wydaje się mieć dystans do tego świata, choć się w nim trochę udziela. Ale czy Artysta - patrząc idealistycznie - nie powinien żyć dla Sztuki, realizować się w ambitnych projektach itp? Od razu mówię, że nie twierdzę, że powinien. Tylko dla potrzeb dyskusji tak pytam ;)

W sumie nie pomyślałam o jeszcze jednym aspekcie Jego postawy. Mianowicie o tych kłopotach finansowych, z jakimi się ostatnio boryka A poza tym biorąc pod uwagę specyficzne poczucie humoru pana Oldmana, stwierdzenia w stylu "Najwięcej dało mi kasy" nie mogą być chyba traktowane do końca serio ;) W sumie to podoba mi się Jego pragmatyczne podejście. W gruncie rzeczy i tak jest prawdziwym artystą. Który, tak jak mówisz Ros, potrafi sobie po prostu rozsądnie zorganizować pewne sprawy. I przynajmniej nie ma w Nim tej cholernie denerwującej egzaltacji, którą można zaobserwować u niektórych "artystów"

No troszkę boli, kiedy widzi się poniekąd zmarnowany talent... Mam takie głupie wrażenie i nie potrafię się go pozbyć niestety, że Gary nie zagrał jeszcze roli życia. Może (miejmy nadzieję!), że ona tam gdzieś czeka na niego, wśród setek scenariuszy i scenopisów...
Żyć dla samej sztuki można, ale jest to niewyobrażalnie trudne, poza tym to kto powiedział, że nie można pogodzić obu tych sfer? (tj. i filmów ambitnych, gdzie spełnia się jako artysta) i komercyjnych (gdzie spełnia potrzeby trochę niższego rzędu). Zgadzam się z tym co napisała Lucy - był czas kiedy można było przebierać w scenariuszach... ale oprócz marzeń mamy i budżet Poprawcie mnie jeśli się mylę, ale gdzieś przeczytałam już dość dawno, że na swój film ,,Nic doustnie" z własnej kieszeni wyłożył ponad (bagatela! 1,4 mln dolarów). Choć film był chwalony przez krytyków, to nie przyniósł spektakularnego sukcesu finansowego. No niby nie był to też film zrobiony dla zbijania kasy, ale nie czarujmy się, że od pieniędzy zależy dużo... o ile nie wszystko. Serce mi się kraja gdy muszę oglądać Gary'ego w filmach typu ,,Zagubieni w kosmosie".... 
Ale głupoty piszę tak z drugiej strony Przeczę sama sobie.... Ach, żałuję że nie wyszło nic z ,,Zodiaka" ale czekajmy, czekajmy cierpliwie, jeszcze wszystko dopiero przed nim...

happysad śpiewał taką fajną piosenkę.... ,,Jeśli nie rozjadą nas czołgi, jeśli nie zestrzela samoloty, jeśli nie pousychamy... z tęsknoty. Jeśli nie choroba dziedziczna, żadna broń biologiczno - chemiczna, jeśli żadne bomby, żadne prądy, niezawisłe sądy, mamy spore szanse, mamy spore szanse... przeżyć <.teraz rusza moja wyobraźnia...> jeszcze jedną taką rolę...
Gary trzymamy kciuki!

;) Oldmano - maniak to za mało powiedziane! Moja fascynacja podejrzanym Garym O. zakrwawia o fanatyzm ^^ ale nie specjalnie mi to przeszkadza, wręcz odwrotnie.  ,,Air Force One" przeżyłam, ale najgorzej zawsze jest na końcu - znów jakiś obrońca sprawiedliwości, poprawek w konstytucji i demokracji zabija Gary'ego Zrobimy kiedyś listę, w ilu filmach ginie, bo tego jest zdecydowanie za dużo.

Slyszalam, że ma zagrać w ,,Opowieści Wigilijnej", ale do końca coś nie mogłam w to uwierzyć... a tu proszę! Rzeczywiście szykuje się kolejny film. Oczywiście jak najbardziej jestem na tak. Ja się zresztą cieszę, jak cokolwiek wchodzi do kina z Garym XD Tym bardziej, że Zemeckis ma na swoim koncie niezłe filmy: ,,Forrest Gump", ,,Cast Away - Poza Światem". Jim Carreya, Colina Firtha też lubię, choć tego drugiego trochę mniej ;) Co prawda wolałabym, go zobaczyć w filmie z waszym scenariuszem (tak, tak czytałam ten projekt z komedią romantyczną i Tobą reddie, w roli głównej - możecie liczyć na mnie przy realizacji projektu ) ale czasami każdy z nas lubi cofnąć się do czasów dzieciństwa i bądź co bądź ponadczasowej książki Dickensa.